Meiden C naar Neuss

Eindelijk is het dan zover, afgelopen weekend met de C-meiden naar het toernooi in Neuss. De meiden sliepen zoals gewoonlijk in Neuss in een klaslokaal, waar ze zich konden voorbereiden op de tegenstanders. Dit jaar zijn het 2 ploegen uit Duitsland, een ploeg uit Frankrijk, een ploeg uit Slovenië en als laatste een ploeg uit Kroatië. Alle meiden zijn super gemotiveerd.

De warming up bestond uit het aanmoedigen van onze D-jeugd tijdens hun wedstrijden. Het “ Lets go houten, Lets go”, het getoeter en “ Handbal Houten” denderde door de sporthal, wat zelfs andere landen deed meeklappen en de d-jeugd een ongelooflijke dag bezorgde. Wat hebben ze gestreden en mooi handbal laten zien; proficiat en diepe buiging!!!!!!!
 

Na de wedstrijden van de D-jeugd en een kleine versnapering zijn we met de C-meiden afgezakt naar onze eigen hal, waar ze een 5-tal wedstrijden moeten spelen. Bij binnenkomst kwam al gauw weer een “oja” momentje. Het is klein, heeft een baardje en is altijd chagrijnig……… juist, de zaalwachter. Vorig jaar waren er wat schermutselingen met deze man en tijdens het toernooi heeft hij ook weer van zich laten horen. (“Nicht mit die schuhe in der drecke stehen”. Het was kurk droog) genoeg over dit onderwerp…

De meiden begonnen met hun eerste wedstrijd tegen SG kronau- osteringen. Een goed uitziende ploeg, die gelukkig een hesje aandeden, omdat ze ook in het geel speelden. Na een zenuwachtig begin, werd er leuk gespeeld aan beide kanten. Gelukkig aan onze kant gingen de zenuwen weg en stonden de meiden bij rust met 3-2 voor. Ja, je ziet het goed; we staan voor en dat nog wel in Neuss. De invallende coach ging een praatje houden in de rust; dat was tijdens de wedstrijd bijna niet mogelijk… de D-jeugd zat er en had de rol van supporter goed op zich genomen. Het lawaai was in Nederland zelfs te horen. De 2^e helft begon en we liepen gelijk uit naar 4-2 en zelfs 5-2. Na 5-3 werd het zelfs 6-3 en de scheidsrechter floot het eindsignaal. ECHT waar, de meiden halen hun eerste overwinning in Neuss. Dit werd natuurlijk met een vreugde dans gevierd.

De 2^e wedstrijd was tegen HSV Solingen-grafrath 1, een sterk talententeam uit Duitsland. Dit team was echt sterk en tijdens de rust stonden we al met 1-9 achter. Na de speech in de rust ( ga lekker handballen, laat je niet gek maken maar geniet) gingen we de 2^e helft in. Uiteindelijk hebben de meiden zich herpakt en is de schade beperkt gebleven 4-12. Dus eigenlijk de 2^e helft gelijk..Super meiden!!
 

Op naar de 3^e wedstrijd. Dit was een ploeg uit Frankrijk, de Cow Wattrelos. Meteen begonnen de dames druk te leggen en dat resulteerde in goed samenspel, breacks , harde schoten, goed keeperswerk en sterke 1 tegen1 duwels stond het bij rust 2-6 voor Houten. ?. Ja je leest het goed, weer voor. In de 2^e helft werd er gekozen voor een andere dekking 3.3. Na 2 tegen aanvallen is dit weer snel omgebogen naar 5.1. Het liep niet goed ( 4-6). Gelukkig herpakte de meiden het goede spel weer op en werd er gelijk weer gescoord. De D-jeugd en de ouders in het publiek gingen nog eens achter de meiden staan en zelfs de Duitsers begonnen luidkeels mee te zingen en de wave in te zetten. ( er was er een helemaal gek van Sanne haar keeperswerk) Dit resulteerde in de 2^e overwinning 5-10. Weer 2 punten binnen, waar gaat dit eindigen…….

De 4^e wedstrijd is tegen het lastige, fel verdedigende ZRK Celje Celjske Mesnine ui Slovenië. De meiden hebben het spelletje van de Slovenen al een paar keer gezien en waren aardig onder de indruk. Rob en ik hadden hier een ander zicht op en hebben het even voor ons gehouden. De eerste aanval van Slovenië wordt afgestopt. Ook onze eerste aanval wordt afgestopt. Hierna gebeurde er veel. Het verloop weet ik niet meer precies, maar Marieke wordt op een lelijke manier onderuit gehaald, waar de scheidsrechters maar 1ding mee konden doen….ROOD/BLAUW werd er gegeven. Ik moet wel zeggen; de coach en de speelster van Slovenië hebben gelijk hun excuus aangeboden en zelfs de volgende dag hebben ze mij nog gevraagd, hoe het met Marieke ging. Verder met de wedstrijd. Onder luid gejuich van de ouders cq. onze grote vriend uit Duitsland gingen we verder op zoek naar de 3-1. (de pingel die we meekregen werd afgemaakt en het andere doelpunt was ik even kwijt.) Na goed druk leggen werd er wederom een harde overtreding gemaakt. Een speelster pakte Elyne bij haar nek en reisde mee vanaf de negen naar de 6 meter op haar rug. Toch wist ze te scoren en de 2^e rode kaart was een feit. Ruststand 3-1. Na een peptalk in de rust beginnen we aan de 2^e helft. De een na de andere 2 minuten vliegen over het veld aan Sloveense zijde. Meestal stonden ze maar met 4/5 in het veld. Stand 6-4. Weer gebeurde er veel..blessures bij Slovenië, 2 minuten, enz enz… de Slovenen scoren 6-5… wij komen weer tot scoren 7-5… de scheids gaf al een minuut geleden aan, 1 minuut. Even vragen bij de wedstrijdtafel.. Slovenen scoren 7-6 …. Tafel zegt 3 sec… scheids zegt 45 sec. Bal verlies, ongelooflijke save van Sanne… nog 20 sec.. balletje rustig op brengen en……… WEER gewonnen… 6 punten, niet normaal….
 

De 5^e en laatste wedstrijd tegen, wat we later zien, de kampioen bij de meiden c-jeugd uit Kroatië komende Zamet Rijeka. Een zeer sterke ploeg dat ons bij rust al op 2-8 zette. In de rust aangegeven: ga lekker handballen, geniet van de laatste wedstrijd… Dit hebben ze zeker gedaan. Bij zamet was geen lachje op het gezicht te zien. De laatste 5 minuten hebben de meiden een nieuwe verdediging in gezet…een ieder die er was kent het….. al zingend werd het: doe je linker hand omhoog, je rechterhand omhoog en zwaaien en lachen… Er ging veel mis bij zamet en verloren dan ook vaak de bal bij deze manier van verdedigen. Eindstand 18-4.

Sanne, Lara, Elyne, Ellen, Jasmijn, Shannen, Anne, Iris, Marieke, Daniek, Jamelia en Ilse: wat hebben jullie geknokt en wat hebben jullie gestreden. Ik ben zeer trots op jullie en eigenlijk het hele jaar al. Een diepe buiging vanaf mijn kant!!! Wat hebben jullie een progressie gemaakt dit jaar. Verder wil ik Rainier en Jacqueline bedanken voor de mooie shirtjes voor de jeugd; Rianne en Jacqueline voor het slapen bij de kinderen, Rob voor het helpen op de bank , Mario als chef tas-oppas en verder alle ouders die het mogelijk hebben gemaakt om de meiden historie te laten schrijven. Natuurlijk Hennie niet vergeten, zonder hem (en jullie zelf natuurlijk) waren we nooit zover gekomen als nu.

Met vriendelijke groeten, een stemloze coach.